Verrekening conform huwelijkse voorwaarden, vergeten bestanddelen, uitleg kwijtingsbeding in echtscheidingsconvenant, Haviltex FJR 2011-9

Essentie

Verrekening conform huwelijkse voorwaarden, vergeten bestanddelen, uitleg kwijtingsbeding in echtscheidingsconvenant, Haviltex.

Uitspraak

Feiten en procesverloop

Tussen partijen zijn huwelijkse voorwaarden (hvw) opgemaakt. Bij echtscheiding is door partijen een echtscheidingsconvenant opgesteld en ondertekend waarin een kwijtingsbeding is opgenomen (kort gezegd inhoudende dat partijen niets meer van elkaar te vorderen hebben na ondertekening van het convenant). De vraag is of dit beding ook ziet op aanspraken uit de hvw. Deze vraag moet worden beantwoord aan de hand van het Haviltex-criterium. Het komt aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan die bepaling mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. Daarbij wordt rekening gehouden met alle bijzondere omstandigheden van het geval, gewaardeerd naar hetgeen de maatstaven van redelijkheid en billijkheid meebrengen. Voor afstand van recht is bij de handelende partij kennis nodig van het recht waarvan hij afstand doet en de wil om afstand te doen. Bij het ontbreken van deze wil kan afstand van recht tot stand komen door het bij de wederpartij hieromtrent opgewekte vertrouwen. Het oordeel van het hof dat partijen de bedoeling hadden met het echtscheidingsconvenant een volledige regeling te treffen, ook ten aanzien van niet expliciet in het convenant geregelde onderwerpen, wordt niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd geacht. De zaak wordt afgedaan met toepassing van art. 81 RO.

Met noot van

mr. P. Dorhout

Noot

Het kwijtingsbeding heeft meestal weinig effect bij vergeten bestanddelen van te verdelen huwelijksgemeenschappen. Dat is ook niet zo vreemd, omdat dan niet duidelijk is wie eigenaar is geworden van het gemeenschappelijke bestanddeel van de ontbonden huwelijksgemeenschap. Het komt nogal eens voor dat advocaten menen dat dit ook geldt voor vergeten bestanddelen bij verrekenbedingen. Bij een verrekening lijken de gevolgen na een lang huwelijk echter wel op die van de verdeling, vermogensrechtelijk is er een groot verschil. Bij verrekening is het volkomen duidelijk wie de eigenaar is van een goed en als partijen samen besluiten dat zij voldoende hebben verrekend, moeten zij daar later niet op terug kunnen komen. Dat zou de rechtszekerheid teveel aantasten. Dit geldt natuurlijk niet voor expres vergeten goederen. Hiervoor geldt de regeling van art. 1:135 BW, die bepaalt dat de ex-echtgenoot de gehele waarde van de verzwegen, verborgen of zoekgemaakte goederen aan de andere echtgenoot moet vergoeden.